Popatrzmy na mapę Olsztyna. Łyna przecina południową granicę miasta od strony Rusi i płynąc w kierunku północnym równolegle między alejami Warszawską i Gen. Sikorskiego (aż do al. Niepodległości) mija po wschodniej stronie Osiedle Generałów, Jaroty, Brzeziny, Posorty – po zachodniej stronie rzeki na wysokości tych osiedli ciągną się nieużytki, łąki i mokradła. Po przecięciu się z ul. Tuwima rzeka mija na zachodzie Kortowo i osiedle Mleczna (ul. Iwaszkiewicza, Gałczyńskiego, Martuszewskiego, Rymkiewicza), a po stronie wschodniej ogródki działkowe. Za al. Obrońców Tobruku – mija osiedle Podgrodzie mając na zachodnim brzegu zabudowania ulic Gotowca, Korczaka, Barczewskiego, szpital miejski przy ul. Mariańskiej, a na wschodnim – domy przy ul. Grzegorzewskiej, Grabowskiego i Kasprzaka. Za al. Niepodległości wpływa na Stare Miasto, które opuszcza pod wiaduktami kolejowymi przy ul. Artyleryjskiej. Dalej po zachodniej stronie Łyny rozciągają się lasy nad Jeziorem Długim, a w kierunku północnym – osiedla Likusy, Redykajny i Podkówka, zaś po stronie wschodniej – osiedla Wojska Polskiego i Jakubowo.

To usytuowanie w oczywisty sposób narzuca pomysł, by rzeka stała się centralną arterią komunikacyjną i rekreacyjno-wypoczynkową miasta, łączącą wszystkie osiedla od granicy Olsztyna z gminą Stawiguda na południu do Lasu Miejskiego na północy. Zagospodarowanie tych terenów poprawi bezpieczeństwo i estetykę osiedli, polepszając tym samym warunki życia mieszkańcom, stworzy ciąg komunikacyjny biegnący wzdłuż Łyny przez całe miasto. Byłoby to atrakcyjne miejsce wypoczynku nie tylko dla olsztynian, ale też atrakcja rekreacyjna dla turystów, której mogłoby pozazdrościć niejedno miasto europejskie. O takie rozwiązanie Olsztyńska Spółdzielnia Mieszkaniowa zabiega od 15 lat. W lipcu 1998 r. OSM wystąpiła do Zarządu Miasta z prośbą o przeznaczenie środków na budowę obiektów rekreacyjnych na terenach miejskich osiedli Podgrodzie i Mleczna. Prezydent Olsztyna odpowiedział negatywnie, tłumacząc, że budżet miasta nie przewiduje wydatków na taki cel. W związku z tym w listopadzie 1998 r. Spółdzielnia zgłosiła wniosek o przyjęcie w budżecie na rok 1999 budowy obiektów rekreacyjnych nad Łyną w rejonie ul. Polnej, Gotowca, Korczaka, Iwaszkiewicza, Barczewskiego, Obrońców Tobruku – jako inwestycji w ramach inicjatyw lokalnych, deklarując współfinansowanie. Wniosku tego Rada Miasta nie przyjęła. Spółdzielnia „nie odpuściła". Od tego czasu co roku ponawiała wniosek, precyzując oczekiwania mieszkańców w kierunku utworzenia parku nad Łyną. Początkowo skromna prośba o „uporządkowanie dzikich terenów doliny Łyny w rejonie osiedli Mleczna i Podgrodzie" w miarę upływu lat przerodziła się w konkretny pomysł budowy nowoczesnego parku.

W 2000 r. Spółdzielnia przeprowadziła przetarg na wykonanie koncepcji zagospodarowania terenu pomiędzy ulicami Iwaszkiewicza i Obrońców Tobruku a rzeką Łyną, który wygrało Biuro Projektów BPBW. Wykonana koncepcja została przekazana do Urzędu Miasta w styczniu 2001 r. W projekcie parku przewidziano ciągi spacerowe i ławeczki między skupiskami zieleni, oczkami wodnymi i altanami, ścieżkę rowerową, boiska do piłki nożnej, siatkówki, koszykówki i tenisa, górkę saneczkową, kawiarenki i małą gastronomię.
W 2002 roku (na kadencję 2002 – 2006) wybrano nowego prezydenta miasta i nowych radnych – radni Klubu Olsztyn Nasz Dom poparli dotychczasowe starania OSM, jednak rządząca koalicja SLD–UP nie uznała budowy parku za pomysł warty realizacji. W tymże roku OSM otrzymała Decyzję nr I o ustaleniu warunków zabudowy i zagospodarowania terenu dla inwestycji „Park Korczaka" w rejonie ulic: Gotowca, Korczaka i Polnej". Szansą był rok 2003 z racji obchodów 650-lecia miasta. W programie obchodów jubileuszowych mogło się znaleźć rozpoczęcie budowy parku nad Łyną. Zarząd Spółdzielni złożył taki wniosek, lecz komitet organizacyjny jubileuszu odrzucił go. Inwestycji nie przyjęto również do budżetu na rok 2004, ale zaświtała nadzieja, że budowa parku Korczaka – Mleczna wejdzie do Wieloletniego Planu Zagospodarowania przestrzennego Miasta. W październiku 2004 roku Rada Miasta podjęła uchwałę nr XXXV/440/04 o przystąpieniu do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego zespołu parkowego Korczaka – Mleczna.
Jednak do beczki miodu dodano łyżkę dziegciu: w projekcie budżetu na rok 2005 przewidziano zbyt małe środki finansowe, żeby osiągnąć znaczący efekt pierwszego etapu budowy – realizacja zaczęła się wlec w żółwim tempie.

W kwietniu 2005 r., w związku ze śmiercią Papieża Polaka, Zebranie Przedstawicieli Członków OSM zwróciło się do prezydenta Olsztyna i Rady Miasta o nadanie imienia Jana Pawła II parkowi miejskiemu projektowanemu w granicach miasta wzdłuż rzeki Łyny. Ówczesny prezydent wniosek odrzucił, radni nie zajęli żadnego stanowiska.
W 2006 roku Komitet Wyborczy Olsztyn Nasz Dom, który na radnych Olsztyna zgłosił kandydatów spośród spółdzielców, za jeden ze swoich celów uznał doprowadzenie do zagospodarowania brzegów Łyny i rozpoczęcia budowy parku. Zebranie Przedstawicieli Członków OSM, a później Walne Zgromadzenie Spółdzielni w uchwałach programowych zaleciło: „Kontynuować działania zmierzające do realizacji wspólnie z Gminą Olsztyn zagospodarowania terenów wzdłuż rzeki Łyny w ramach lokalnych inicjatyw zadania Park Korczaka – Mleczna".

Po wieloletnim milczeniu Urząd Miasta, powołując się na uchwałę Rady Miasta Olsztyna nr XXXV/440/04 z dnia 27 października 2004 r. obwieścił o wyłożeniu do publicznego wglądu projektu „Miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego zespołu parkowego Korczaka – Mleczna" w dniach od 7 do 28 marca do 2014 r.  Zgodnie z ustawowym prawem, Olsztyńska Spółdzielnia Mieszkaniowa, z poparciem Rady Osiedla Mleczna, pismem z dn. 4 lutego 2014 r. wniosła uwagi i wnioski do wyłożonego projektu. Wnioski te nie zostały przyjęte.
Po drugim wyłożeniu w dniach od 23 kwietnia do 14 maja 2014 r. Spółdzielnia ponowiła zgłoszone wcześniej uwagi i wnioski. Nie zostały przyjęte. Rada Miasta Olsztyna 25 czerwca 2014 r. podjęła uchwałę nr LV/885/14 nie uwzględniając uwag i wniosków zgłoszonych przez Olsztyńską Spółdzielnię Mieszkaniową.